Rozgrzewka przed Bercikiem. Czyli pojechaliśmy kawałek trasą i stwierdziliśmy, że czujemy w nogach wczorajsze kręcenie ;)

gpsa nie włączyłam, więc traski nie mam :P

Maraton – całkiem udany ;)
Trasa fajna, bardzo podobna, jak nie identyczna, do zeszłorocznej. Niestety z Adrianem nie przypilnowaliśmy ustawiania się na starcie (nasz błąd) przez co ruszaliśmy z końcówki „sektora”. A to było słabe, zważywszy na to, że nie było za bardzo gdzie i jak wyprzedzać, bo wąsko ;)
Ale ta sztuka mi momentami się udawała i udało się skończyć Bercika ;)
Przyjechałam jako 4ta kobieta na metę z krótkiego dystansu a koniec końców 2gie miejsce w swojej kategorii wiekowej ;)
Pierwszy puchar w życiu :D

p.s. wcale jakoś szczególnie się nie ścigałam, po prostu jechałam swoje i już ;)


Czekając na start:-) © annaw


Gdzieś na trasie © annaw


Błotko rządzi! © annaw


Błotko rządzi! © annaw


MAKARON! Niby te miseczki takie małe, pierwsza myśl - za mało! jestem głodna! ale po zjedzeniu było akurat! © annaw


Takie tam z pod stołu. jestem po 1 okrążeniu, tych co byli po 3 - można sobie wyobrazić jak wyglądali :-) © annaw


Nr 44 i 45. The winner is 44! © annaw


Klaszczemy, bawimy się! Jako jedni nieliczni, naprawdę! © annaw


Adrian się modli, a my z Dorotą tańczymy :-) © annaw


Dalej klaszczemy i czekamy na nasze koronacje :-) © annaw


Jest, Pucharek jest! © annaw


Czas dla fotoreporterów :-) Niestety z Adrianem nie wpadliśmy na pomysł wzięcia aparatów :D © annaw

Dlatego Adrian robi mi fotki moim telefonem :P


Oh jea! Cóż za szczęście ;-) © annaw


To trzeba być nami © annaw


.... żeby bawić się w ten sposób pokrowcami na siodełka :D © annaw


Samochód idealny do przewozu rowerów! © annaw

Po Memoriale i całej koronacji wsiedliśmy w auto i odwiozłam Adriana do domu, a ja pognałam do swojego Ukochanego...... ALE.
No właśnie, czy zawsze musi być jakieś ALE?
Zaparkowałam samochód, chciałam zrobić ostatnie wyrównanie do krawężnika i..... popsuło się :-) Drążkiem zmiany biegów można było kółka robić......
Także wypakowałam rower z samochodu i pojechałam do domu po drugi samochód, coby wszystkie fanty zawieźć do domu :D


Przyjechałam jednym, odjadę drugim © annaw


Fanty! © annaw


Nieźle nieźle, opony, rękawiczki, smar, osłona na rurę pod łańcuch :-) plus inne duperele :P © annaw

Pokaż trasę GPS

P.S. Może będą jeszcze jakieś fotki, to będę dodawać :-)

Porażka dnia. Po Berciku odstawiłam Adriana pod dom i pojechałam do Rafała. A tu zonk – najprawdopodobniej zerwała się linką od drążka zmiany biegów, także samochód unieruchomiony ZNÓW KUŹWA!!!! A wczoraj zapłaciłam do końca za poprzednią naprawę ;( I jeszcze mechanik wykrakał, bo zapytał się kiedy znów się u nich pojawię, bo fajna dziewczyna jestem….. ;( wiem, ze fajna, ale ten cholerny samochód już mnie WKURZA!!!!
Także zamiast iść do R., pojechałam do domu, umyłam się i wsadziłam 4 litery w drugie auto – bo nagrody i pucharek jakoś trzeba było do domu dowieźć :D

Pokaż trasę GPS

Edit: pierwsza porcja fot.
Edit dwa: kolejna porcja fot!

No dobra, jednak jakiś opis już zrobię. Ale na zdjęcia trzeba poczekać, aż ArteQ, Adrian i cała masa fotoreporterów się ogarnie :-) no i na wyniki też :P Ciekawa jestem, czy byłam ostatnia :D

Edit: byli wolniejsi ode mnie :-)

Do mojego dziurawego auta wchodzą 4 - osoborowery! Co prawda jeden rower jechał na dachu, ale gdybyśmy poświęcili więcej czasu na kombinowanie, to pewnie i by wszedł do środka :-)

No, ryzyk fizyk z bagażnikiem starszym niż ten samochód © annaw

4 wesołki © annaw

Dobra fura, sporo rowerów wchodzi! © annaw

Pojechaliśmy, odebraliśmy numerki i chipy i czekaliśmy. Alumexowa ekipa na dystans krótki, ja na długi. Bo jak już jechać pierwszy raz na maraton, to zaczynać z impetem :-)

Dla mnie zwycięski numer 37 © annaw

Moje cudo :* © annaw

Jaka chudziutka jestem :D © annaw

Czekamy na start! © annaw

Laski :D © annaw

No, o samym maratonie słyszałam same dobre rzeczy nie raz, ale zawsze kolidowało z terminem. W tym roku pierwszy raz mogłam, więc czemu nie spróbować? Ściganie się mnie kompletnie nie rajcuje, ale raz do roku można się poświęcić :P
Startowałam jako pierwsza i jedyna z ekipy naszej na długim dystansie. Miały być 3 kółka, ale zrobiłam 2, ale to zaraz wyjaśnię.

Czekając na linii startu © annaw

I wystartowali © annaw

Pierwsze 3 km jechało mi się ogólnie słabo – cały ten tłum zapieprzał, a że odcinki były szutrowe i po piachu – kumany kurzu nie były fajne. Starałam się za tą czołówką zasuwać, ale wiedziałam o wąskim gardle na samym początku jak do lasu się wjeżdża, więc nie napierałam tak bardzo, bo z tym tłumem trzeba by było czekać aż się przejdzie. Bez sensu :)

Gdzieś tam na trasie 1 © annaw

Jechałam swoje, swoim tempem, prawdopodobnie jako jedna z ostatnich. Nie pojechałam tego wygrać, tylko się dobrze bawić :P

Gdzieś tam na trasie 2 © annaw

Niestety już na pierwszym okrążeniu czułam mięśnie w łydkach – ostatnio moja jedna z kilku bolączek na rowerze. Czułam że jak mocniej pociągnę i jak przekroczę granicę – skurcz gwarantowany. No ale się udawało. Nie mordowałam się podjeżdżaniem pod piaszczyste górki, tylko wchodziłam – żeby nie zamęczyć tych łydek.

Gdzieś tam na trasie 3 © annaw

Pierwsze okrążenie jechałam jeszcze za innymi, których miałam w polu widzenia – pierwsze ja, później on, później ja , później on… Jak spadł mi łańcuch to nawet dostałam ofertę pomocy :P ale dało radę samej, nie zaklinował się na szczęście :P
Dystans krótki wystartował 15 min po długim, i byłam pewna, że ArteQ, Adrian i Ewa mnie ścigną :D ArteQ zrobił to gdy byłam na swoim 14,5 km, Adrian gdy na liczniku miałam 16,9 km a Ewa wcale :D No ale Oni to zawodowi ścigacze, nie mam szans z Nimi :P

Gdzieś tam na trasie 4 © annaw

Pod koniec pierwszego kółka gościa, z którym tak się mijałam, zostawiłam w tyle i jechałam już sama sama. Nie zasuwałam ponad swoje siły, tylko jechałam. Już pod koniec mojego drugiego kółka zaczynali mnie wyprzedzać najszybsi z dystansu długiego. Zasada była taka, o ile zrozumiałam, że gdy lider wjeżdża na 3 kółko, to ci co są daleko w tyle już na nie nie jadą :P i całe szczęście…

A dlaczego szczęście? Bo prawie tuż przed metą, na końcówce mojego drugiego kółka, podjeżdżałam sporą górkę. Żeby ominąć długi piaszczysty podjazd, próbowałam swoich sił lasem, między drzewami po mchu. I to był błąd, trzeba było z roweru zejść i wejść po tym piachu jak człowiek…. Bo niestety moja największa obawa tego dnia – skurcz – sprawdziła się. Skurcz w prawej łydce z roweru ściągnął mnie na poziom tegoż mchu :/ Dawno nie miałam, ale najbliższe 3 dni będę kuśtykać :/ Efekt kurna odstawienia magnezu. Brałam ze 3-ce magnez, dopiero co skończyłam łykać pod koniec czerwca. Na magnezie było super – mogłam kręcić i kręcić i nic. Setki robiłam bez zająknięcia. A teraz się pieprzę, bo przy każdym większym wysiłku czuję że skurcz może mnie złapać :/

No więc skurcz mnie złapał, poleżałam troszkę na ściółce leśnej :P jakoś przeszedł, pokuśtykałam na górkę, wsiadłam na rower i pojechałam już powolutku na metę. Łatwiej jechać niż iść :D

Tuż przed samą metą © annaw

Ufffff, koniec! © annaw

A na mecie makaron, owoce i lody. Na dekorację trzeba było zaczekać, bo Ewa i ArteQ odbierali pucharki :-)

Kluchy, kluchy!!! © annaw

Bo jeśli chodzi o jedzenie, to nic nie może się zmarnować :-) © annaw

A potem było losowanie nagród od sponsorów i mi z tego losowania numerków też udało się coś wygrać :P Rzadko coś wygrywam…. :P Plastry się przydadzą :D

Idę odebrać wygraną :D © annaw

Nagrody :D © annaw

Stronka Maratonu

Dzień bardzo udany!
Pokaż trasę GPS